Istorija našeg Doma je duga i vrlo bogata. Priča o nama započinje daleke 1871. godine, kada je u neposrednoj blizini hotela „Lokanda“, u Knjaževini Crnoj Gori, izgrađena prva moderna školska zgrada za potrebe Đevojačkog instituta „Carice Marije“, prvog ženskog srednjoškolskog zavoda kod Južnih Slovena.
Zgrada Đevojačkog instituta predstavlja kulturnoistorijski objekat (djelimično zaštićen Zakonom o spomenicima kulture). Podignuta je 1871. za potrebe "Đevojačkog instituta carice Marije Aleksandrovne" - prvog ženskog srednjoškolskog zavoda u Crnoj Gori osnovanog 1863. godine. Institut je osnovan blagodareći pomoći ruske carice, koja ga je izdržavala sve do kraja njegovog postojanja. Stoga je i nosio njeno ime.
Đevojački institut je počeo rad u Njegoševoj Biljardi. Tu je ostao prve tri godine, do podizanja namjenske i funkcionalne zgrade za njegove potrebe.
Ova prva moderna školska zgrada na Cetinju i u Crnoj Gori uopšte, posmatrano u vremenskoj dimenziji, podignuta je u neposrednoj blizini Lokande (kasnije Grand Hotel). Imala je prostranu baštu. Godine 1876. M. Milčetić je proglašava najljepšim zdanjem na Cetinju, ističući da "služi na čast Crnoj Gori, ta najljepša zgrada cetinjska..." (Vijenac, Zagreb, VII/1876 br. 45). Prvi istoričar crnogorskog školstva, Vojvođanin Milan Kostić opširno ju je opisao u svojoj monografiji o školama u Crnoj Gori (Pančevo, 1876). U svojoj knjizi on kaže, između ostalog, da je to "ogromno zdanje... od kamena i na dva sprata... sazidano vrlo solidno i snabdeveno sa svim potrebnim dvoranama, da je možda rijetko naći i kod nas takvih zavoda" (misli se na Vojvodinu, D. M.). Bila je relativno dobro opremljena kabinetima, zbirkama i bibliotekom.
U novopodignutu zgradu Đevojački institut je useljen 1872/ 73. godine. Tu je i ostao sve do svoga ukidanja 1913. godine.
U institutu su se školovale djevojke pretežno iz imućnih i uglednih crnogorskih familija i iz inostranstva.
U preiodu 1863 - 1910. godine ovu uglednu školu pohađalo je 450 vaspitanica. Od njih je samo 205 bilo iz Crne Gore, a ostale su bile iz drugih naših krajeva, uglavnom okupiranih od tuđinske vlasti: 203 sa teritorije Austro-Ugarske, 23 iz krajeva pod Turskom, zatim 9 iz Srbije, po dvije iz Albanije i Italije i jedna iz Bugarske.
Đevojački institut je, nesumnjivo, bio i ostao jedno od najuglednijih ženskih srednjoškolskih učilišta kod Južnih Slovena uopšte. Pored značajne kulturno-prosvjetne misije, odigrao je i svojevrsnu političku ulogu. Stoga je imao reputaciju višestruko značajne prosvjetne ustanove u Crnoj Gori i van njenih granica.
Zgrada je prvobitno bila sagrađena u obliku veće "gospodarske" lokalne kuće, sa trijemom i velikom kamenom ogradom okolo dvorišta. Poslije drugog svjetskog rata fasada joj je omalterisana, a ogradni zid uklonjen. Uz još neke kasnije readaptacije, izmijenjen joj je u priličnoj mjeri autentični izgled.
Između dva rata u zgradi Đevojačkog instituta se nalazila Vojna bolnica. U iste svrhe koristio je i okupator, u drugom svjetskom ratu.
I nakon oslobođenja Cetinja (13. novembra 1944.) ovdje je neko vrijeme bila smještena Vojna bolnica, a potom, od aprila 1949. do 1977. godine, Medicinska škola.
Od 1986. godine, u zgradi bivšeg Đevojačkog instituta smješten je Dom učenika i studenata.